Hayatta hep bir yaşam mücadelesi içerisindeyiz. Kimi okulu bitirmek için uğraşır, kimi okulu bitirmiştir iş arıyordur yada kamuya atanmayı bekliyordur. Kimi iş bulmuştur, kariyerinde yükselmek için bekliyordur, kimi evlenme teklifi bekliyordur yada teklif edecektir. Kimi bebek bekliyordur, kimi çocuğuna okuma-yazma öğretme çabasındadır, kimi evdeki yaşlı anne-babasıyla ilgileniyordur, kimi çocuklarını evlendirmek için sabırsızlanıyordur. Hepimizin her dönemimiz de bir uğraşı vardır.
Uğraşlar içerisinde ki ruh haline göre de kimi eğlenmek, kimi depresyonunu sonuna kadar yaşamak için ağlamaya, kimi kendini şımartıp mutlu edecek hobilerini gerçekleştirmek için zaman ayırır.
Aslında, insan hayatı boyunca hep bir beklentisi, gerçekleştirmek istediği hedefleri vardır. Gerçekleştirmek için çalışır çabalar, çok ister isteklerinin gerçekleşmesini. Ama büyüklerimiz hep söyler “Kısmet Bağdat’ta da olsa gelir seni bulur” diye. Öyle olmuyor, kısmetin seni bulması için çaba göstermek gerekiyor. Birde şans faktörü var. İnsan kendini, farkındalıklarını öne çıkarmak için çalışır, hep bu beklenti duygularıyla beslenir. Farkındalık yaratabilmek için.
Peki insanlar neden farkındalık yaratmak istiyor ?
Günümüz insanı alışık olmadığı yaşam düzeninde tecrübe edinmeye çalışırken, temelinde ekonomik yetersizliği barındırır. Özellikle ülkemizde iş aramak veya bulabilmek çiledir. İş bulur yetersiz maaşa tahammül eder. İş bulur insan faktörlerini etkisiz hale getirmeye çalışır, sırf biraz daha çalışabilmek, süreyi uzatabilmek için. Uzun soluklu çalışabilsin ki, aldığı kıt miktarlı malzemenin aylık taksidini ödeyebilsin. Sırf bu nedenle kendini ön plana çıkarmak ister. Ön plana çıkartırken kendini ailesini ve arkadaşlarını ihmal eder. Uzun bir süre sonra kendisini sevgiye muhtaç konumuna getirir. Sevilmek ister ama kendi ekonomisini düzeltmek için adadığı sistem için etrafında dost aile bırakmamıştır. Bu defa depresyonik duruma girer. Zamanla güzel memleketimin insanları depresyonik durumda yaşamaya başlar. Herkes depresyonda olduğundan, herkes kendini anlayacak, yanında huzur bulacağı, doya doya sohbet edeceği insan arayışına girer. Bu süreçte ayırt edemez doğruyu yanlışı, gider bulur en belalı insanı. Belalı insanı da bizim toplumumuz yetiştirmiştir. Kısır döngü içindeyizdir.
0 Yorumlar